قسم میخورم...

ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ ﻟﺮﺯﺵ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ بعدتو پرواز هرگز لحظه ی خوبی نبود شانه های خسته ات  را  دیر فهمیدم  پدر ﮐﻮﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ قسم میخورم......

هرکسی حال مرا پرسید گفتم عالی ام اشک ها پنهان شده درخنده ی پوشالی ام نردبان هرکس و ناکس شدم اما چه سود؟ دار قالی هستم و حالا جدا از قالی ام خوب فهمیدم که خوش بودند از غمهای من آن رفیقانی که غمگینند از خوشحالی ام دیگر آن چاقوی دست نارفیقان نیستم خس قسم میخورم......

همه مردم آموزگاران شما هستند: 

آدمهای خشمگین  به شما آرامش می آموزند.  

آدمهای ریاکار به شما یکرنگی می آموزند. 

آدمهای سرسخت به شما نرمش می آموزند. 

آدمهای وحشت زده به شما شهامت می آموزند. 

همیشه در رابطه با آدمهایی که وارد زندگیتان میشوند از خود بپرسید:  

این شخص برای آموزش چه چیزی به من فرستاده شده؟

قسم میخورم......

شادی دختری بودکه یک شب دست خالی

بادمپایی های لنگه به لنگه و روسری چروک

ودامن پاره صورت سیلی خورده اش را

برداشت وگریخت،،،می دویدوبرخاکستری تن کوچه گل می کاشت

صبح که شد خورشیدازشرم آفتابی نمیشد

ردپای اشکهابرزمین ماسید

خورشیددرمیان خرابه کز کرده بود

ردپای سیاهش زمین رالکه کرد

غروب ته مانده ی شادی را با خاک اندازی درگونی کرد

یه شب زمستونی

قسم میخورم......

پدرکه باشی لذت میبری از اینکه 

دخترت با تکیه به تو تو زندگیش راه 

بره و قدم بزنه،

دخترم که باشی لذت میبری ازاینکه 

گام های استوار پدر تو زندگی باهات همراهه

اما امان از وقتی که پدرنباشه و دختر باشه!

 بابا دوست دارم آخرت آرومی داشته باشی بابا

قسم میخورم......

سکوتم از رضایت نیست

دلم اهل شکایت نیست

هزار شاکی خودش داره

خوش گیرو گرفتاره

همون بهتر که ساکت باشه این دل

جدا از این ضوابط باشه این دل

که تنهاتر نشه تنهایی ما

از این بدتر نشه رسوایی ما

که کار ما گذشته از شکايت، هنوزم پايبنديم در رفاقت

ميريزه تو خودش دل غصه هاشو

 آخه هيچکس نمی خواد قصه هاشو

کسی جرمی نکرده گر به ما اين روزها عشقی نمی ورزه

بهايی داشت اين دل پيشترها که در اين روزها نمی ارزه

بهايی داشت اين دل پيشترها که در اين روزها نمی ارزه

قسم میخورم......

 خواب دیدم پدرم میاید ... باهمان صورت محبوب پر از لبخندش ... صورتش بود پر از نور خدا ... دست بردم که عصایش گیرم ... گفت باشی تو عصایم فرزند ... دل من تاب نیاورد ؛ و من بوسه زدم بر دستش ... که نگاهش همان لحظه به چشمم لغزید .... اشک در چشم دوتایی جوشی قسم میخورم......

طرح آغوش تو ای دوست، معما دارد   !! اینکه تنها، به اندازه ی من، جا دارد اینکه لبخند تو را، بوسه ی من می شکند اینکه موی من و دستان تو معنا دارد یک شب از مهر، مرا مهلت بودن بسپار تا ببینی غزلم با تو سخن ها دارد نوبهار است و شبانگاه اگر کوتاه است شب من قسم میخورم......

تــو چــشــمــات ســوالــه یــه عــالــم ســوالــ نــگــاهت پــر از آرزوهاے ڪــار مــیــدونــم تــو ذهنــت چــیــا مــیــگــذره مــیــبــیــنــے تــو امــا ڪــے عــاشــقــتــره مــیــمــونــم ڪــنــارت درســت مــثــل ســایــتــ از امــروز تــا هر روز قسم میخورم......